Notka

Hej! Ostatnio pojawiało się bardzo mało komentarzy. Jeśli nie będzie ani jednego komentarza pod wcześniejszym rozdziałem, to nie pojawi się następny. I tak będzie zawsze, 1 komentarz - następny rozdział.

NataliaNaty292

DomiNika

Rozdział 4 cz.2

*Diego*

Co ja mam jej powiedzieć?! Cześć Fran, kocham cię?!

- Żyjesz? - spytała machając mi przed twarzą

- Tak, a co?

- Wyglądasz jakbyś miał errora mózgu - powiedziała i zaczęliśmy się śmiać

- Nie wykluczone - parsknąłem śmiechem

- To.... co mi chciałeś powiedzieć? - spytała

- Ale że co? - udałem głupiego

- Ty udajesz głupiego?

- Rozgryzłaś mnie 

- Okej...? A teraz gadaj - powiedziała poważnie

- No sorry... Errora mózgu się nie kontroluje

- Diego!  - krzyknęła'

Chyba serio się wkurzyła...

- Fran miałem 8 lat jak ja mam tamto pamiętać?! - krzyknąłem

- Jakoś wcześniej pamiętałeś!

- Wcale nie! - krzyknąłem

- To po jaką cholerę chciałeś mi coś powiedzieć!

- Chciałem ci powiedzieć że już nie chcę żebyśmy się przyjaźnili! - palnąłem a ta spojrzała na mnie jak na debila

- Co...? - powiedziała ze łzami w oczach

Czy ona mnie lubi? Głupi Diego, głupi głupi głupi!

- Nie to miałem na myśli, Fran przepraszam - powiedziałem ale dziewczyny już nie było

Postanowiłem ją dogonić co na szczęście mi się udało

- Fran nie o to chodziło, nie wiem czemu to powiedziałem

- Czyli mówisz to co ci ślina na język przyniesie? - powiedziała wkurzona

- Mówiłem że mam errora mózgu!

- To zrestartuj! - krzyknęła i chciała iść ale znów ja zatrzymałem

- Przepraszam... - powiedziałem smutno - Nie chciałem tego powiedzieć

- Dobra. To co chciałeś mi powiedzieć?

Kocham cię! Właśnie to bym jej teraz powiedział, ale nie mogę....

- Nie chcę być już twoim wrogiem...? - powiedziałem

- A kim - powiedziała wkurzona

- Nooo... Przyjacielem...?

- Ty się mnie pytasz czy...

- Fran zostaniesz moją przyjaciółką?

- Nie - warknęła i się odwróciła

- Co?!

- Żartuje - powiedziała i mnie przytuliła

*Francesca*3 dni później*

Minęły tylko trzy dni, ale moje relacje z Diego bardzo się poprawiły. Siedział on aktualnie w kuchni.

- Error mózgu! Gdzie ta pizza?! - krzyknęłam

- Sorry, zapomniałem się zresetować i lagło mnie przy piecu

Nagle poczułam dym

- Ej to miały być żarty! - krzyknęłam i pobiegłam do kuchni gdzie stał chłopak - Co ty robisz?! Chcesz mi podpalić dom?!

- Jeśli byś w nim była to tak - uśmiechnął się a ja walnęłam go w ramię

- Bardzo śmieszne - powiedziałam i wyłączyłam piec

- Podpaliłbym go żeby cię uratować

- Co? Jesteś pewien że to ja bym cię nie ratowała?

- Jesteś niemiła - zrobił smutną minkę

- Pomóż mi z tą pizzą bohaterze - powiedziałam ironicznie

W końcu spaliliśmy tą pizzę i zjedliśmy kanapki. Nagle zadzwoniła Naty. Dałam znak Diego żeby siedział cicho.

F: Cześć Naty! 

N: Hej Fran! Nie uwierzysz! Mam chłopaka!

F: Ale nowość... Kim jest ten szczęśliwiec?

N: Maxi!

F: CO?! - krzyknęłam a Diego wypluł wodę na podłogę - Będziesz mi mył tą podłogę!

N: Do kogo mówisz

F: Do Errora mózgu

N: Co?! Myślałam że nie dojdzie do tego żebyś mówiła do komputera

F: Nie bo ja... Ja się przyjaźnię z Diego

N: Czemu Diego to error mózgu?

F: Nie pytaj....

N: Ja z Maxim jesteśmy parą a wy...

F: Przyjaciółmi

N: Mhm... Dobra muszę kończyć.. Szczęścia

F: Pa. Czekaj co?! - krzyknęłam ale ta już się rozłączyła

- Dobra error zbieraj się bo jest już późno, chyba nie chcesz tu spa.. - nie dokończyłam bo chłopak zniknął

On ma serio errora mózgu. Gdzie on do cholery jest?! Pewnie poszedł do domu... 

Udałam się do pokoju, a co zobaczyłam?! Brunet spał na moim łóżku! On ma ruchy ninja że go nie słyszałam! No ale co teraz, przecież go nie obudzę, a w sypialni śpią rodzice. Że mam z nim spać?! O nie nie nie nie nie nie nie nie nie.... Chociaż? O nie nie nie nie nie nie... Ale... O nie nie nie nie nie... No dobra...

Poszłam do łazienki gdzie ubrałam piżamę i wróciłam do pokoju. Delikatnie... No może nie. Przesunęłam chłopaka pod ścianę żebym miała miejsce i położyłam się jak najdalej od niego.

*Rano*

Obudziłam się... W objęciach Diego...?! 

- Co.. co.. co! - krzyknęłam i spadłam z łóżka budząc przy tym bruneta

- Co ja tu robię?! - krzyknął

- Przylazłeś i zasnąłeś. Nie miałam serca cię wywalić

- Spałaś na podłodze?

- Tak, spałam na podłodze bo księciunio mi przylazł do pokoju!!! - krzyknęłam - Nie, ale zasnęłam jak najdalej ciebie, a magicznie rano byłam w twoich objęciach. Przestraszyłam się i spadłam z łóżka - powiedziałam wstając

- Czemu mnie nie obudziłaś?

- Obudziłam!

- Ale wieczorem...

- Bo... no bo... No bo tak słodko spałeś - palnęłam - To znaczy... No... Oh! - krzyknęłam i opadłam zrezygnowana na łóżko

- Mhm... Rozumiem...? - powiedział - Która godzina?

Spojrzałam na zegarek i spadłam z łóżka. Znowu!

- 8:42 - powiedziałam cicho - Jest sobota, na szczęście moi rodzice są w pracy

Nagle na biurku znalazłam karteczkę

Kochanie

Nie mówiłaś że masz chłopaka

I to że na dodatek z nim śpisz...

No cóż jesteś dorosła...

Masz obiad w lodówce

Mama

- Nie wierzę - powiedziałam

- Co?

- Moja mama sobie wymyśliła że wejdzie do pokoju

- Nie mów że mnie widziała!

- Gorzej... Myśli że jesteś moim chłopakiem i... - przełknęłam ślinę - Że ze sobą spaliśmy! - powiedziałam i zaczęłam płakać

- Nie płacz, powiemy jej że to nie prawda...

- Nie o to chodzi... - powiedziałam 

- Przecież spałaś z tyloma chłopakami... jeden więcej twojej mamy by nie zdziwił

- Ona nie zna tych plotek...

- Co? Jakich plotek...? - powiedział zdziwiony

Super.... No to się wygadałam

- Żadnych... - powiedziałam cicho

- Proszę powiedz - złapał mnie za rękę a ja lekko odskoczyłam

- Nie spałam z tymi wszystkimi chłopakami, Naty też nie - powiedziałam cicho a jemu prawie oczy wyszły z orbit - Jeszcze... nie spałyśmy... z nikim - powiedziałam i poczułam że robię się czerwona

- Nie wierzę - powiedział cicho - Ale przecież...

- Wszyscy ci chłopcy kłamali, bo chcieli być popularni.

- Przykro mi... - powiedział mocno mnie przytulając

*2 dni później*

Właśnie odbywa się lekcja tańca. Maxi tez wie już o wszystkich plotkach... Słodko że są razem z Naty.

tańczyliśmy gdy nagle Maxi mnie popchnął. Skutkiem tego był upadek na Diego i teraz leżymy w bardzo niezręcznej pozycji. Patrzyliśmy sobie w oczy, a nasze twarze zaczęły się do siebie zbliżać. Nasze usta złączyły się w namiętnym pocałunku. Miałam gdzieś wszystkich którzy spowodowali głośne ,,Uuuuuu'' po klasie. Gdy się od siebie odsunęliśmy szybko się podniosłam i wybiegłam z klasy. Nie nie nie... Tak nie może być. Nagle ktoś mnie zatrzymał, a był to Diego

- Tak nie może być - powiedziałam - Ty mnie nie kochasz i...

- Kocham cię od 8 roku życia! To ci chciałem powiedzieć Francesca! 

_______________________________________________________________________

Jest druga część rozdziału! 

Mam nadzieję że fajny

Od teraz NataliaNaty292 to error mózgu :D

Ona to wymyśliła ;) XD

W następnym rozdziale się dowiecie czy Fran i Diego będą razem

DomiNika

NataliaNaty292

Rozdział 4 cz. 1

*Maxi*

Boże! Zemdlała! Jaki ze mnie debil! Czemu tyle myślałem?! Maxi! Nie myśl tyle, tylko ratuj swoją ukochaną! Wróć... Co?! Ekhem... Ratuj swojego wroga! Nie... to głupio brzmi... Maxi!
Wyciągnąłem ją z wody i położyłem na swoich kolanach. Potrząsałem nią, ale nic to nie dało. Dlaczego w takiej chwili nie ma tu żywej duszy?! Czekaj... Jak to się ratowało tego człowieka...? Aha...! Sprawdzić czy oddycha... Super, nie oddycha! O nie! To znaczy że technika usta-usta wkracza do akcji, tak?!
Zacząłem od tych 30 ucisków, tak jak mnie kiedyś uczyli, teraz dwa oddechy. Zbliżyłem twarz do dziewczyny i ,,dałem jej powietrze''. Gdy podniosłem głowę zobaczyłem czy to coś dało.
Otwarła oczy i nasze spojrzenia się spotkały
- Maxi... - szepnęła
- Naty! Żyjesz?! - krzyknąłem i przytuliłem dziewczynę
- Eeeeee.... - mruknęła
- Co?
- Maaaaaksiuuuu - westchnęła - Kooooocham cieee
- What?! - krzyknąłem
Co ona bredzi?! Ona mnie kocha?
- Powiedz jeszcze raz
- Kocham cię - uśmiechnęła się i niespodziewanie mnie pocałowała
Gdy się od siebie oderwaliśmy spojrzałem na nią wzrokiem typu ,,Co to miało być?!''.
- Przepraszam... - powiedziała cicho i chciała wstać ale ją przytrzymałem
- Ja też cię kocham - powiedziałem cicho
Spojrzała na mnie zdziwiona, a sekundę później była w moim uścisku
- Maxi... - powiedziała cicho
- Tak? - spytałem czule
- Zimno mi...
Zdjąłem z siebie bluzę i zarzuciłem na plecy dziewczyny
- Dalej mi zimno...
- Nic dziwnego, jesteśmy mokrzy
- Wiesz jak to zabrzmiało? - zaśmiała się
- Hahaha ale śmieszne. Chodź lepiej się przebrać - powiedziałem i pociągnąłem dziewczynę w stronę mojego domu - Dam ci coś od mojej siostry
- W dalszym ciągu źle to brzmi...
- Natalia! - krzyknąłem i zacząłem się śmiać
- No dobra chodź już lepiej do tego domu

*10 minut później*Naty*

Weszliśmy do domu od mojego chłopaka...?
- Maxi... - zaczęłam
- Tak?
- To my jesteśmy razem?
- Jeśli tego chcesz
- No pewnie że chcę - uśmiechnęłam się
MÓJ CHŁOPAK zaprowadził mnie do pokoju swojej siostry
- Wybierz sobie co chcesz - powiedział
- Twoja siostra  nie będzie zła?
- Nie, na pewno się ucieszy że mam dziewczynę
- A jak się dowie że to ja?
- To powie że mnie powaliło, bo umawiam się z kimś kogo nienawidziłem
- Ej wiesz co...?
- Co?
- Trzeba połączyć jakoś Diego i Fran - powiedziałam tajemniczo
- Myślę że sami sobie poradzą. Kiedyś się już ,,lubili'' - powiedział ironicznie
- Czemu tak naciskasz na słowo lubili?
- Bo Fran kiedyś mu się podobała i czuję, że mu to nie przeszło
- Co?! Ty tak na serio?!
- Tak, dziwne co nie?
- Tak... Dobra dawaj te ubrania bo zaraz stanę się żywą kostką lodu
- Przepraszam! No ale wiesz... Wtedy będę musiał cię ogrzać - powiedział zbliżając się do mnie a ja go odepchnęłam
- Najpierw ubrania, potem buziak - zaśmiałam się a on zrobił smutną minkę
Wygoniłam go z pokoju i ubrałam to:

- Twoja siostra ma niezły gust - powiedziałam

- A ty wyglądasz w tym o wiele lepiej niż ona

- Dziękuję

- To może przejdźmy do tych buziaków?

- Jesteś bardzo niecierpliwy - westchnęłam i musnęłam przelotnie jego usta

- Co tak mało? - powiedział i przyciągnął mnie do siebie

- Skoro ci tak bardzo zależy - zaczęliśmy się namiętnie całować i do domu wparowali jego rodzice

- Co tu się dzieje?! Maxi nie znałam cię od tej strony! - krzyknęła jego mama

- To nie tak mamo! Mam prawo w końcu znaleźć sobie dziewczynę

- Natalia - podałam rękę kobiecie

- Czy to nie są ciuchy Jane? - powiedziała zdziwiona a ja się zmieszałam - Helena - uścisnęła moją dłoń

Następnie podszedł do mnie tata Maxiego

- Tomasz - podał mi dłoń a ja ją uścisnęłam

- Maxi, to nie jest ta chamska dziewczyna o której opowiadałeś, ta co spała z wszystkimi chłopakami? - spytała jego mama 

- Nie! Ja jestem Natalia Vital, nie Vidal - powiedziałam szybko

- Dobra...? A co z tymi ciuchami od Jane - spytał jego tata

- Bo zaczął padać deszcz i zmokła i dałem jej ciuchy od Jane - powiedział Maxi

- Ale wiecie że na dworze jest 27 stopni? - powiedziała Helena

- Ej wy nie robiliście tego... - zaczął jego tata

- Nie! Ona wpadła do jeziora! - krzyknął

- I ty też? - spojrzała na niego

No tak... On nie zdążył się przebrać

- Bo ja ją uratowałem - powiedział cicho a ja próbowałam powstrzymać się od śmiechu

- Aha... nie wnikam w szczegóły - powiedział Tomasz unosząc ręce do góry w celu obrony

- Tato! - krzyknął mój chłopak - Ty masz lepsze skojarzenia od niektórych nastolatków! - krzyknął - Mamo! Czy my mamy vibovit?! Daj mi vibovit! Chcę vibovit!

- Dziecko, na co ci vibovit? - powiedziała jego mama spokojnie a ja śmiałam się na cały głos

- Bo jak patrze na ojca to mam ochotę wciągać 

- Ekhem... Ja tu jestem - powiedział pan Tomasz

- Wiem  - powiedział i wzruszył ramionami

- Natalio... Jak miałaś na nazwisko? - spytała pani Helena

- Vital

- Ale ty wiesz, że Vital to taki sok? - powiedziała i poszła do kuchni

Gdy wróciła pokazała mi opakowanie po soku

- No bo ja.. - zaczęłam ale Maxi mi przerwał

- Mamo nie obrażaj jej! - krzyknął a ja spojrzałam na niego zdziwiona

- Ja się nazywam...

- Natalia Vital, wiem - powiedziała Helena

- Jestem Natalia Vidal! - krzyknęłam

- Co? Maxi czemu nas okłamałeś! - krzyknęła

- Ale ja to wymyśliłam...

- Jeszcze za ciebie winę przyjmuje! - krzyknęła a Maxi wykonał *facepalm*

- Bałem się że będziecie źli - powiedział cicho

- Synku, my się cieszymy że masz dziewczynę. Jeśli się kochacie, możecie być razem - powiedział Tomasz a Maxi mnie objął

___________________________________________________________________________

Jest rozdział! 

Pisałyśmy go razem, a jutro pojawi się

część o Diego i Fran :)

DomiNika

NataliaNaty292

Rozdział 3

*Francesca*

Jest 23:59, a ja nie potrafię zasnąć. Cały czas myślę o tym co powiedział mi Diego. Wypadek... Nowe życie... Przyjaźń... Diego... Naty.... Kłamstwo... Od tego wszystkiego pęka mi głowa. Dlaczego nikt mi nie powiedział. Niby chcieli dobrze. Ale czy ukrywanie czyjejś przeszłości jest dobre? Moim zdaniem nie jest! Nie wierzę że mogliśmy się przyjaźnić. Jesteśmy wrogami od wieków. Może dalej byśmy się przyjaźnili, gdyby nie Naty. TO jest moja przyjaciółka, a nie... on...

- Fran? Nie śpisz? - usłyszałam głos mamy

Wcześniej gdy wróciła z pracy powiedziałam jej to wszystko co chciałam i zamknęłam się w pokoju. Widać, że się martwi, ale zraniła mnie.

- Czy wyglądam jakbym spała? - powiedziałam ironicznie i przytuliłam się do poduszki

- Tak mi przykro... - powiedziała siadając obok mnie

- Wiesz co jest przykre? To, że dowiedziałam się tego od mojego wroga - powiedziałam i znowu zaczęłam płakać

- Kiedyś byliście przyjaciółmi... - powiedziała cicho

- Wiem... - wyłkałam - Powiedział mi...

- Skarbie... Naprawdę nie chciałam żeby tak wyszło - powiedziała smutno - Mam coś dla ciebie - wyjęła zza pleców mały czerwony pamiętnik
- Kogo to? - spytałam
- Twój...
- Ja nigdy nie miałam pamiętnika - powiedziałam zdziwiona
- Miałaś, w wieku 5 lat - uśmiechnęła się
- To mój pamiętnik z przed wypadku! - krzyknęłam
- Tak, chciałaś czerwony bo...
- To wtedy polubiłam ten kolor. Zostało mi to do teraz - uśmiechnęłam się sama do siebie
- Fran! Skąd ty to wiesz?! - powiedziała zdziwiona
- Ja... Ja nie wiem - powiedziałam i pisnęłam z radości rzucając się na szyję mojej rodzicielce - Muszę gdzieś iść - powiedziałam szybko wstając z łóżka
- Dziecko, jest 01:00. Możesz iść rano?
- Nie - uśmiechnęłam się a ta westchnęła
Szybko ubrałam dres i nie patrząc na brak makijażu wybiegłam z domu. Zadzwoniłam na telefon chłopaka
- Halo? - usłyszałam zaspany głos w słuchawce
- Mam do ciebie prośbę - powiedziałam szybko
- Francesca?! Jest pierwsza w nocy, czego chcesz - westchnął
- Wyjdź przed dom
- Po co?!
- No wyjdź - poprosiłam - Proszę
- Uduszę cię - warknął i sekundę później stał przede mną
Gdy otworzył drzwi zmierzył mnie od dołu do góry
- Wyglądasz... normalnie - zaśmiał się
- Dzięki - zasłoniłam twarz włosami - Diego, musimy pogadać
- Czego ty ode mnie chcesz? Już w szkole się nade mną znęcasz, a teraz mnie straszysz po nocy?!
-  Słuchaj. Musi być powód żebym wstawała o pierwszej w nocy żeby iść do ciebie - prychnęłam
- No mów - ziewnął - Spać mi się chce
- Mi  też. Ale musiałam przyjść...
- Tyle już wiem - uśmiechnął się pod nosem dalej obserwując raz mój ubiór, raz moją twarz
No cóż, w końcu nie ma na mnie kilo tapety
- Mama przyniosła mi dziś mój pamiętnik
- Wow i co dalej - mówił udając zaciekawienie
- Ha Ha Ha - wystawiłam język - Chodzi o to, że pisałam go gdy miałam 5 lat
- Prowadziłaś pamiętnik?! - krzyknął a ja mu go pokazałam
- Przeczytaj tą stronę - wskazałam wybraną część - Pierwsze zdanie
- ,,Jutro są moje 8 urodziny'' - przeczytał - Co w tym dziwnego
- 8 urodziny... - powtórzyłam - Dzień później miałam wypadek
- W twoje urodziny... - powiedział i nagle stanął jak wryty
- Dzień w którym chciałeś mi coś powiedzieć - powiedziałam
- Co?
- Następne zdanie
- ,,Diego powiedział, że coś mi powie, ale jest to tajemnica, której nie mogę nikomu zdradzić'' - westchnął
- Nic więcej nie ma w tym pamiętniku - westchnęłam wertując książkę
Nagle zauważyłam parę zdań napisanych maleńkimi literkami
- Co to... - zdziwiłam się
Zaczęłam czytać w myślach...
Fran, jesteś w śpiączce już pół roku. Boję się, że nie przeżyjesz. Lekarze mówią, że jest tylko 10% szans. Tylko ja wierzę jeszcze że się wybudzisz. Czegoś ci nie powiedziałem. 
Dalej litery były zamazane
- Ty to napisałeś? - spytałam
- Nie wiem - spojrzał na pismo - Chyba tak... Tak, siedzieliśmy wtedy w szpitalu z twoimi rodzicami, Maxim i Naty.
- Naty?
- Tak, już wtedy jakoś się dogadywałyście, była twoją jedyną przyjaciółka. Maxi był twoim znajomym
- Oh... - powiedziałam cicho - A... co chciałeś mi powiedzieć?

________________________________________________________
Tak, to znowu ja DomiNika
Mam nadzieję, że rozdział okej :D
W następnym będzie Naxi obiecuje ;)
DomiNika

Rozdział 2

*Naty*

Szłam właśnie przez park i myślałam o tym co zobaczyłam w szkole..... Fran i Diego?! Nie to raczej niemożliwe.... Przynajmniej ja tak twierdzę. Nagle uderzyłam.......  W MAXIEGO?! Zabije! Zabije gnoja!'! Wylał sok  na moją nową sukienkę za 600$
- Co robisz odioto?!- ryknęłam
- No idę! Myślałem że jesteś bardziej rozgarnięta
 - Debilu wysłałeś sok na moją ulubioną sukienkę!!!
- Przynajmniej teraz wygląda normalnie.
- Ha Ha Ha. Będziesz mi płacić za pranie.
- No tak bo w końcu sama sobie nie ubierzesz bo sobie tipsy połamiesz.
- Ja przynajmniej nie obgryzam pazurów i nie zjadłam się sama HCV
- Patrzcie!! Królewna push-upu się odezwała. Nie bądź taka Sztuczna
- Zamknie się!!! To są moje prawdziwe cycki!
- Taaaaa jasne! Jeszcze mi powiedz że w ryju nie masz botoksu! Wiesz jaka jest prawda?! Jesteś brzydka i sztuczna! Wredne rozpuszczone babsko!!!- gdy to powiedział zrobiło mi się strasznie przykro. Nikt jeszcze tak o mnie nie mówił. Czy ja jestem aż taka zła?!
Ze łzami w oczach wybiegłam przed siebie. Jak mógł mi coś takiego powiedzieć- pomyślałam i nie zauważyłam kiedy się potknęłam,
-Aaaa! - zdążyłąm wykrztusić tylko tyle bo kiedy się nie zorientowałam wpadłam do pobliskiego stawu.

                                                                        *Maxi*
Naty?! Natalia Vidal się rozpłakała?! No to teraz mnie zatkało! Myślałem ,że ten jeden wielki  kłębek botoksu nie ma uczuć! Ale chyba się pomyliłem bo stałem jak wryty z ziemie. Nim spostrzegłem co się stało dziewczyny już nie było. Uciekła-pomyślałem i już chciałem iść do domu kiedy usłyszałem huk .....i!? Plusk wody?! Szybko pobiegłem w miejsce gdzie słyszałem dźwięk. Nie widziałem jednak niczego i postanowiłem już iść kiedy zobaczyłem.....Naty w stawie?! Boże! Ona się topi! No i co ja mam teraz zrobić?! Maxi! Stop! Nie chcesz ,żeby się utopiła?! Tak?! Nie ale poważnie pytam.
Szybko wskoczyłem więc do jeziora ,żeby pomóc mojej Natalce. Zaraz co?! Jakiej mojej?! Boże! Co się ze mną dzieje?! Ogar Maxi ogar!
Jak się zaraz nie ogarnę to nie będę jej już miał jak pomóc bo tylko kostnica jej zostanie więc nie ma co już się zastanawiać.
Podpłynąłem szybko do dziewczyny i nagle mnie zatkało. Naty?! Bez makijażu?! Co za nowość. Według mnie wygląda lepiej tak niż bez niego. Ogar Maxi ogar!!! Boże gdzie ona jest?! Jaki że mnie debilu!
Zanurkowałem pod wodę i zobaczyłem ją. Podpłynąłem do niej i szybko wynurzyłem się z  Natalią na rękach. Na moje nieszczęście dziewczyna straciła przytomność...

*Francesca*

Zauważyłam, że on coś wie. Pobiegłam więc za nim i zatrzymałam go.
- Ty... - wskazałam na niego palcem - Ty coś wiesz. I zaraz powiesz mi co
- Niby co mam wiedzieć - parsknął
- Gadaj! - krzyknęłam a ten zaczął się śmiać - Co w tym śmiesznego?
- Wkurzony plastik? Ubaw po pachy - zaśmiał się
- Nie jestem plastikiem!
- Tylko żywą lalką barbie, która ma więcej tapety na twarzy niż u mnie w pokoju na ścianach - powiedział ale za moim zdziwieniem to zabolało
Fran?! Co się z tobą dzieje?! Nie możesz dawać tak sobą pomiatać!
- Ty wredny, głupi... - nie dał mi dokończyć bo zasłonił mi twarz dłonią
- I tak ci nic nie powiem więc się nie męcz - uśmiechnął się głupio a ja miałam ochotę go udusić
- Ty wiesz coś, co jest związane ze mną i czuję że powinnam to wiedzieć - powiedziałam trochę spokojniej - Proszę... - powiedziałam cicho
- Ty mnie prosisz czy się przesłyszałem?
- Diego! - krzyknęłam
- Francesca daj se siana bo ci nic nie powiem!
- Foch... - udałam złą
- W końcu...
- No Diego! - wydarłam się
- Miałaś wypadek o którym nawet nie wiesz! - powiedział bardzo szybko ale zasłonił sobie buzię rękoma
- C...co? - wyjąkałam - Jaki wypadek.. - powiedziałam i prawie zemdlałam
- Chodź gdzieś - powiedział i pociągnął mnie w stronę wyjścia ze szkoły
- Gdzie ty mnie ciągniesz?!
- Chcesz wiedzieć czy nie?! - krzyknął a ja przytaknęłam
Poszliśmy do parku i usiedliśmy na pierwszej lepszej ławce. Nie wiem czemu, ale wydawała się być taka... idealna?
- Jaki wypadek... - powiedziałam i poczułam jak łza spłynęła mi po policzku, jednak niezauważalnie ją starłam
- Posłuchaj... - zaczął niepewnie - Nie powinienem ci tego mówić, ale... Miałaś wtedy 8 lat. Wracałaś ze szkoły, wpadłaś pod samochód. Miałaś mocny uraz głowy i wszystkiego zapomniałaś. Po tym zdarzeniu magicznie wyzdrowiałaś, a było to niemożliwe. Dlatego rodzice tak zaczęli się o ciebie troszczyć. Twoje życie zaczęło się na nowo, zaprzyjaźniłaś się z Naty, znienawidziłyście nas. Twoje życie tak toczyło się do teraz. Miałaś o tym nie wiedzieć, ale... W końcu i tak byś się tego dowiedziała - powiedział a po moich policzkach cały czas spływały łzy
Miałam gdzieś makijaż, dowiedziałam się czegoś czego powinnam dowiedzieć się już dawno.
- Przykro mi... - powiedział cicho i spojrzał na mnie z troską
- Co działo się przed wypadkiem? - powiedziałam pociągając noskiem
Nic nie mówił, a ja spojrzałam na niego pytająco
- Yy... nic takiego - machnął ręką
- Chciałabym wiedzieć. W ogóle skąd ty wiesz to wszystko? - spytałam zdziwiona
- Naprawdę nic takiego się nie działo Fran - powiedział obojętnie ale ja nie dawałam za wygraną
- Już nic nie pogorszy sprawy
- No nie wiem... - powiedział cicho
- Czyli coś się stało! - krzyknęłam
- Tak.. to znaczy nie - szybko się poprawił
- Powiedz - złapałam go za rękę ale szybko ją odsunęłam
Wiedziałam że to zadziała, a on spojrzał na mnie jak na debila. Spojrzał na ziemię, chyba się przekonuje.
- Nie to nie - powiedziałam i wstałam
Zadzwoniłam do Naty ale nie odbierała. Ciekawe co robi? Martwi mnie ta sprawa z wypadkiem. Co takiego ukrywa Diego, czego nie chce mi powiedzieć? Powinnam iść do szkoły. W końcu mam lekcje.
Na szczęście ominęła mnie tylko jedna i jest przerwa. Stałam sama na korytarzu i zauważyłam Diego.
Podeszłam do niego wkurzona
- Co ukrywasz
- Już dość ci powiedziałem
- Mów - warknęłam
- Nie chcesz tego wiedzieć - powiedział
- A może chce?
- Jesteś upierdliwa - westchnął
- Mów - powtórzyłam
- Przed twoim wypadkiem się przyjaźniliśmy - powiedział szybko a mnie zatkało
____________________________________________________________________

Jest rozdział!

Przypominamy że jako Naty i Maxi pisze NataliaNaty292

A jako Fran i Diego pisze DomiNika

Każda z nas miała mało weny

Dlatego jest wspólny rozdział :)

DomiNika

nataliaNaty292

Nasze blogi!!!

Siemka! To taki krótki post informacyjny, w którym chciałybyśmy wam pokazać nasze blogi. No... jeden wspólny, a drugi tylko od DomiNiki.

Pierwszy jest nasz wspólny, prowadzimy go dość długo i ma aż 27/35 rozdziałów!

Ten blog mamy dopiero od wczoraj ale mamy nadzieję

że uda nam się tak jak z tamtym :)

http://diecescainaxiforever.blogspot.com

Drugi blog jest od DomiNiki, ale również o Naxi i Diecesce

Ma on tylko 5 rodziałów, ponieważ ma go od niedawna :)

http://teamo-diecescainaxi.blogspot.com

To chyba tyle

Piszcie co o nich sądzicie :)

DomiNika

NataliaNaty292

Rozdział 1

*Fran*

Otworzyłam oczy i spojrzałam na zegarek, który wskazywał godzinę 8:30. Super, za 1,5 godziny do szkoły... Zaspana wstałam i poszłam do łazienki wziąć prysznic. Umyłam się płynem truskawkowym, a włosy szamponem o zapachu malin. Gdy wyszłam spod prysznica wysuszyłam włosy zostawiając je rozpuszczone i ubrałam się. Następnie wykonałam makijaż, pomalowałam usta moją ulubioną różową szminką i wyszłam z łazienki. Udałam się do kuchni, gdzie zrobiłam sobie naleśniki. Jak zwykle rodziców nie było w domu więc miałam wolną rękę. Gdy zjadłam poszłam po plecak i wyszłam. Przed domem jak zawsze czekała na mnie moja przyjaciółka, Naty.

- Francesca! - krzyknęła i mocno mnie przytuliła - Ślicznie dziś wyglądasz

- Dziękuję, nawzajem - uśmiechnęłam się i ruszyłyśmy w stronę szkoły - Kolejny zmarnowany dzień - westchnęłam

- W jakim sensie? - spytała zdziwiona
- Jak to w jakim? Chodzi o szkołę... Według mnie jest to nie potrzebne, wolałabym rozwijać swoją karierę taneczną, wiesz że zawsze chciałam zostać tancerką. Zamiast tego uczę się biologii, czy matematyki
- Ja zawsze chciałam zostać aktorką. Też wkurza mnie szkoła, ale plus jest taki że jesteśmy w niej ostatni rok
- Może masz rację - uśmiechnęłam się pod nosem i poszłabym dalej gdyby nie moja przyjaciółka
- Fran, jesteśmy - zaśmiała się - O czym tak myślałaś?
- O tych leszczach które stoją przy szkole - powiedziałam z pogardą i spojrzałam w stronę chłopaków
- O nie... znowu oni - powiedziała bezsilnie Naty
- Patrzcie, księżniczki przyszły! - usłyszałam głos Maxiego
Wkurzone podeszłyśmy do nich
- Lepsze księżniczki od dwóch durnych kujonów - powiedziałam
- Mogłybyście dać se już spokój - powiedział Diego
- Ciekawe kto zaczyna... - warknęłam
- Cicho! Co tu się dzieje?! - usłyszałam głos nauczycielki
- Nic - powiedzieliśmy wszyscy i rozeszliśmy się
Stanęłam przy szafce, a obok mnie znalazł się Diego. Dobrze że jeszcze prawie nikogo nie ma, to nikt mnie z nim nie zobaczy.
- Czego znowu chcesz - warknęłam
- Tego co zawsze - uśmiechnął się złowieszczo
- Źle to zabrzmiało - parsknęłam
- Wiesz o co mi chodzi
- Przestań nas męczyć, bla, bla, bla - powiedziałam znudzona dalej zajmują się moją szafką
Na szczęście w porę się odsunęłam, bo wkurzony chłopak zamknął mi ją przed twarzą
- Co ty do cholery robisz?! - krzyknęłam
- Bez takich wyrażeń! - usłyszałam głos nauczycielki
- Mogłabyś mnie w końcu posłuchać
- Nie - wystawiłam język - Idź się wypchaj - warknęłam próbując ponownie otworzyć szafkę
Niespodziewanie brunet mnie podniósł i przerzucił przez ramię
- Diego! Puść! - krzyczałam cały czas go kopiąc
W końcu się wkurzyłam i z całej pety kopnęłam go w brzuch. Nie było to przemyślane, bo automatycznie mnie puścił i upadłam na podłogę
- Zabiję cię! - krzyknęłam i gdy chciał sobie iść podstawiłam mu nogę
Sekundę później leżał obok mnie. Równocześnie spojrzeliśmy sobie w oczy, ale szybko odwróciłam wzrok
- Czy ja o czymś nie wiem? - usłyszałam głos Naty
- Weź mi pomóż - westchnęłam i wyciągnęłam ręce żeby pomogła mi wstać
- Czy... wy... - zaczął Maxi
- Nie! - krzyknęliśmy
Gdy brunet wstał zbliżyłam się do niego i przywaliłam mu w twarz
- Następnym razem mnie nie dotykaj - warknęłam i odsunęłam się od niego
- Mogłabyś się w końcu ogarnąć i przestać być taką, jaką jesteś - powiedział i już chciał iść ale mu nie pozwoliłam
- Czyli jaką? Idealną? - zaśmiałam się
- Taką sztuczną. Przecież to nie jesteś ty - prychnął
- Skąd ty to niby wiesz - warknęłam
- Mam swoje tajemnice, ty masz swoje - mrugnął a ja miałam ochotę go udusić
- Gadaj... - powiedziałam ostro
- Nie bądź taka zaborcza bo ci żyłka pęknie - zakpił
Wkurzona odwróciłam się na pięcie i odeszłam jak najdalej tego głupka
____________________________________________________________________

Hejka!

Napisałam rozdział, obiecałam że będzie dziś no i jest ;)

Mam nadzieję, że fajny

Piszcie co sądzicie

Następny rozdział pisze Natalia

Ps: Przypominam że jako Diego i Fran piszę ja, a jako Naty i maxi pisze NataliaNaty292

DomiNika

Prolog

*Naty*

Cześć! Nazywam się Natalia Vidal i mam 18 lat. Jestem mega popularna i razem z moją przyjaciółką rządzimy w tej szkole. Fran jest moją BFF od 5 roku życia.... Udało nam się zawładnąć rodzicami w wieku 8 a teraz dyrygujemy całą szkołą..... Czyli inaczej: Albo mnie lubisz albo z tobą koniec! Mamy kupę kasy! 

Nienawidzę (zresztą tak samo jak Fran) takich dwóch kolesi. Boże! Jakie kujony... Chodzą do naszej szkoły i są naszymi odwiecznymi wrogami... Maximiliano i Diego? Chyba.... Czaicie?! Przespałyśmy się już z wszystkimi tylko nie z nimi! Ale wtopa! Te dwa opryszczone podrostki jeszcze nas  popamiętają!

                                                                                *Maxi*

                                                

Nazywam się Maximiliano Ponte ale wolę kiedy mówi się do mnie Maxi. Nie jestem aż takim kujonem jak mówią inni, po prostu szybko coś wchodzi mi do głowy... Moim najlepszym kumplem jest Diego i tak jak ja on też uwielbia muzykę. Nienawidzę takich jednych dziewczyn  w naszej klasie..... Jak?! Jak im tam? Fram i Matalia?! Nie, czekaj wróć! Fran i Natalia. Taaaaak. Boże co za plastiki! Większych silikonów się nie dało?! Boże! I Jeszcze ta tapeta na ryju! A tak właściwie....Są jeszcze osoby na tym świecie których nie przeleciały?! Chyba nie..... Szczerze w to wątpię.

Te Babska są niemożliwe! Wolę trzymać się własnej paczki.

*Francesca*

Hejka! Nazywam się Francesca Cauviglia i mam 18  lat. Wraz z moją najlepszą przyjaciółką opanowałyśmy całą szkołę! Nieźle, nie? Ja i Natalia jesteśmy najbardziej lubiane. Każdy chłopak na nas leci, a dziewczyny podlizują się nam żeby wstąpić do naszej paczki. Czemu? No hello! Pewnie też chcą być tak lubiane jak my, ubzdurały to sobie po tym jak wzięłyśmy do paczki taką jedną Violettę. Szybko jednak okazało się, że jest troszkę... żałosna? Troszkę to mało powiedziane. Szybko się jej pozbyłyśmy, powiedziałyśmy po prostu że tylko ja i Naty możemy być takie. Wszyscy chcą być nami, zdarzało się że jakaś dziewczyna nas kopiowała, ale kończyło się to źle. 
W naszej klasie są dwa kujony, inaczej nasi wrogowie. Diego i Maxi... Od ich imion chcę mi się rzygać. Wiedziałam że na świecie są żałośni ludzie, ale że aż tak? Nienawidzę ich, zresztą Naty też. Za każdym razem jak ich widzimy mówimy im coś niemiłego i każdy się z nich śmieje. Mogli by się w końcu opamiętać, głupie kujony....

*Diego*

Nazywam się Diego Hernandez i mam 18 lat. Moim najlepszym kumplem jest Maxi. Dzięki dwóm mega wrednym dziewczynom, których nienawidzimy jesteśmy nazywani kujonami. Śmieszne jest to, że wiele osób które te dwie dziewczyny ,,lubią''... No może nie lubią. ,,Nie nękają tak jak nas'' uczy się tak jak my. Dlaczego się tak na nas uwzięły? Natalie i Francesce przelecieli już wszyscy chłopcy w klasie. Jedynie my nie chcieliśmy. Stąd wzięła się ich nienawiść do nas. No... właściwie to od zawsze nas nienawidziły i obrażały, ale przez nie teraz nie lubi nas cała szkoła. Naprawdę często mamy ich dość. Podrywają wszystkich, są dziane i uważają że są takie fajne. Nienawidzę takich ludzi....

_____________________________________________________________________________

Hejka!

Witamy was na naszym nowym blogu o Diecesce i Naxi :)

Mamy nadzieję, że prolog was zaciekawił i nie raz tutaj zajrzycie

Napiszcie co sądzicie

DomiNika

NataliaNaty292

Ps: Jako Maxi i Naty zawsze będzie pisać NataliaNaty292, a jako Diego i Fran zawsze będzie pisać DomiNika